🐱 Chemiczne Metody Walki Ze Szkodnikami

Inne książki literatura Chełm. Metody psychologii - Zbigniew Paleski, Stefan Swebocki. Chełm, lubelskie; 14 Lis 14:05; Nr ogłoszenia: 65435675; Dostępność Jakie szkodniki drewna zwalczają opisane metody? Wszystkie wymienione metody zwalczania szkodników drewna są skuteczne w stosunku do wszystkich gatunków szkodników drewna. Szkodnikami najczęściej zwalczanymi wymienionymi metodami są szkodniki najczęściej występujące, a mianowicie spuszczel pospolity i kołatek domowy. Prezentację wykonała: Sara Szuber z kl. 1A Biotechnologiczne metody walki ze szkodnikami upraw Metody biotechniczne Podstawą zabiegów biotechnicznych są reakcje behawioralne zwierząt na różnego rodzaju bodźce zaliczane do atraktantów, repelentów, oraz antyfidantów. Grupa naukowców z UE opracowała nowe metody zwalczania szkodników owadzich, wykorzystując do tego grzyby pasożytnicze oraz nicienie Ekologiczne sposoby na ochronę przed szkodnikami – praktyczne rozwiązania - Uprawa roślin - Ze szkodnikami walczy się w ogrodzie faktycznie w każdym sezonie. Szczególnym utrapieniem są mało wybredne, a żarłoczne mszyce, przędziorki i gąsienice. W podłożu korzeniom zagrażają m.in. pędraki i drutowce. Bywa, że chemia jest nieodzowna, np. gdy owady czy roztocza występują Fumigacja domu – polega na pozbyciu się szkodników ze wszystkich drewnianych elementów naszego domu np. konstrukcji dachu. Proces ten dzieli się na 3 etapy (zabezpieczanie domu, fumigacja i rozgazowanie) i może potrwać od 7 do 14 dni. Cala metoda jest bezpieczna dla każdego elementu domu i nie powoduje jego uszkodzenia. Ostrzejsze metody walki z gryzoniami. Jeśli naturalne metody odstraszania szczurów nie dają efektu (bo np. zwierzaków jest cała kolonia), trzeba użyć metod ostrzejszych. Jakich? Te na pewno pomogą: substancje chemiczne, których zapachu szczury nie znoszą - należą do nich kostki i zawieszki do toalety, smary i oleje; Rośliny do walki ze szkodnikami i chorobami. Do naturalnej walki z chorobami czy szkodnikami wykorzystuje się inne rośliny, na przykład: aksamitka, lawenda, majeranek, mięta oraz tymianek – odstraszają mrówki i mszyce; aksamitka, komosa, bazylia – negatywnie wpływają na krety; wrotycz pospolity – ogranicza występowanie mrówek i Zapraszamy do zapoznania się z naszym najnowszym artykułem: Jak chronić rośliny przed szkodnikami? ️ Na naszym portalu znajdziesz ciekawe i inspirujące wpisy. Metod stosowanych jest wiele m.in. termiczne (użycie suchej pary o temperaturze do 180 stopni Celcjusza), chemiczne (środki owadobójcze) lub biologiczne (wpływanie na rozwój metabolizmu insekta „szybsze obumieranie”). O konieczności walki ze szkodnikami, nie trzeba nikogo przekonywać. Sposoby chemiczne polegają na wprowadzeniu do wody substancji chemicznych, które niszczą bakterie. W branży oczyszczania wody znane są takie metody chemicznej dezynfekcji jak: Chlorowanie. Użycie chloru do dezynfekowania wody jest niezwykle popularne. Powszechnie robią to wodociągi i pływalnie. Co więcej, czosnek często stosuje się także w ogrodnictwie. Służy on do walki ze szkodnikami np. mszycami lub schorzeniami takimi jak szara pleśń. Opryski z czosnkiem są w stanie uratować wiele gatunków roślin. Jeżeli chodzi o zastosowanie w walce z domową pleśnią to działanie mieszanki jest dość specyficzne. NRlQ4V. O warzywa na zagonach trzeba dbać przez cały okres ich wegetacji: od siewu i kiełkowania po zbiory, gdyż przez ten cały czas są narażone na ataki szkodników. Na zdjęciu widoczne są moje wiosenne oraz letnie kapusty i jarmuż rosyjski uprawiane w sposób "no dig" Wszyscy ogrodnicy, którzy wkładają serce oraz wysiłek w siew, sadzenie oraz pielęgnację warzyw, muszą być potem przygotowani do ich ochrony przed szkodnikami, tym bardziej że na pyszne warzywa czyha wiele niebezpieczeństw. Wystarczy jednak poznać wroga, aby odpowiednio i na czas przygotować się do ochrony roślin, również tych kapustnych. Zapraszam do zapoznania się z prostymi ekologicznymi metodami ochrony warzyw. W tym artykule zacznijmy od warzyw z ogromnej rodziny kapustnych, czyli różnych kapust, brukselki, brokułów, jarmużu, rukoli, kalarepki, brukwi, rzepy, rzodkiewki. Sami widzicie jak wielka jest grupa tych warzyw. Jakie szkodniki atakują warzywa kapustne? Szkodniki roślin kapustnych - śmietka kapuściana Śmietka kapuściana (Delia radicum) to muchówka, która zaczyna swoje obloty na przełomie kwietnia i maja. Ulubionym jej miejscem składania jaj jest pulchna gleba – samice składają je na szyjce korzeniowej i pod grudki gleby blisko rośliny, a larwy potem żerują przede wszystkim na częściach podziemnych roślin kapustnych (korzenie i zgrubienia jak u rzodkiewki). Rośliny, których korzenie zaatakowały larwy śmietki szybko marnieją i umierają. Ja osobiście tego szkodnika nigdy jeszcze u siebie nie widziałam, ale aby chronić kapustowate przed śmietką kapuścianą warto po prostu uniemożliwić jej dostęp do gleby wokół korzeni - ja tak robię i mam całkowity spokój: przy sadzeniu warzyw z rodziny kapustnych zawsze mocno ubijamy rękami glebę dookoła szyjki korzeniowej (odnosi się to również laków pachnących, wieczornika damskiego i innych roślin z grupy kapustnych); przy sadzeniu rozsady kapusty, brukselki lub jarmużu, na glebę u nasady szyjki korzeniowej nakładamy okrągłe maty z filcu lub starej wykładziny. Do odrysowania takiej okrągłej maty można użyć płyty CD; na zagonie z warzywami kapustnymi można rozłożyć drobną białą mikro-siatkę, która nie przepuści muchówek do gleby. My używamy siatki o nazwie Enviromesh; między rzędami kapustnych sadzimy wypełniacze typu sałata, koperek czy nagietki dla zmylenia zapachu dla muchówki śmietki kapuścianej. Zobacz galerię - ochrona roślin kapustnych przed szkodnikami: Autor: Katarzyna Bellingham We wrześniu i październiku w warzywniku nadal aktywne są bielinki, pchełki oraz mszyce – starajmy się okrywać rośliny kapustne, szczególnie te o delikatnych liściach, takich jak rukola i rzodkiewka Szkodniki roślin kapustnych - ptaki W niektórych ogrodach gołębie lub inne ptaki chętnie "poczęstują się" liśćmi dorodnych roślin kapustnych, które przecież są bardzo smaczne. Szczególnie jest to niebezpieczne przy małych sadzonkach, które w ten sposób mogą zostać całkowicie zniszczone. Aby chronić je przed ptakami musimy utrudnić lub zablokować szkodnikom dostęp do roślin: na przykład przez zastosowanie wszelkich odstraszaczy. My przywiązujemy do palików plastikową taśmę, która przy najmniejszym nawet powiewie wiatru wydaje mruczące dźwięki; na zagonie kapustnych można rozłożyć mikro-siatkę lub jakąkolwiek siatkę, która stanowi zaporę dla ptaków; między rzędami kapustnych sadzimy inne wypełniacze typu sałata, koperek czy nagietki dla zmylenia ptaków – chociaż ptaki są niestety zazwyczaj bardziej błyskotliwe niż muchówki śmietki kapuścianej. Szkodniki roślin kapustnych - bielinki Bielinek kapustnik (Pieris brassicae) i bielinek rzepnik (Pieris rapae) to dobrze znane wszystkim ogrodnikom białe motyle, które nieco różnią się od siebie ubarwieniem i mają zielone lub prążkowane gąsienice, które żywią się liśćmi roślin kapustnych. Samice pierwszego pokolenia składają jaja przeważnie na roślinach dziko rosnących i dopiero potomstwo kolejnego pokolenia żeruje na roślinach uprawnych (w lipcu-sierpniu). Starajmy się nie pozwolić motylom składać jaj na roślinach, a gdy gąsienice już się pojawią, regularnie usuwajmy je ręcznie (ja tak robię i odnoszę duże sukcesy). Poza tym koniecznie: na zagonie z warzywami kapustnymi używajmy mikro-siatki lub białej agrowłókniny; stosujmy broń biologiczną w postaci bakterii Bacillus thuringiensis; pomiędzy rzędami kapustowatych sadzimy inne wypełniacze typu sałata, koperek czy nagietki dla zmylenia motyli; nasturcja (Tropaeolum) to ulubione danie gąsienic bielinków, a więc sadząc je w sąsiedztwie kapustnych możemy odciągnąć gąsienice od upraw. Jeśli przegapimy ten moment i nagle zauważymy, że nasze rośliny gęsto pokryte są gąsienicami, to najłatwiej energicznie potrząsnąć każdą z nich, aby gąsienice spadły na glebę, z której łatwo jest pozbierać je i wyrzucić w jakieś naturalne zarośla z daleka od upraw. Przeczytaj też: Proekologiczne rozwiązania w ogrodzie: jak dbać o wodę, powietrze i glebę >>> Autor: Katarzyna Bellingham Ochrona roślin przed szkodnikami za pomocą siatki Szkodniki roślin kapustnych - pchełki ziemne Pchełki ziemne to małe, skaczące żuczki, które pokazują się w warzywniku podczas suchych i gorących dni. W moim ogrodzie szczególnie często pojawiają się w uprawach delikatnych roślin kapustnych, takich jak rukola czy rzodkiewka, lub na sadzonkach kapusty, brokułów i jarmużu, gdyż najbardziej lubią młode liście. Przy podrośniętych roślinach to nie jest taki duży problem – poza tym może już tak daleko nie doskakują. Pchełki żerując pozostawiają charakterystyczne małe dziurki na liściach. Aby odstraszyć je możemy: starać się zawsze utrzymywać wilgoć w glebie; zawsze przykrywać młode oraz podatne rośliny mikro-siatką lub białą agrowłókniną; zaproś na zagon kapustnych naturalną broń biologiczną na pchełki jaką jest baryłkarz bieliniak (błonkówka z rodziny męczelkowatych), bzygi oraz rączyce. Zrób to przez sadzenie między rzędami warzyw rośliny kwitnące z rodziny baldaszkowatych, np. kolendrę, koper, kminek, aminek oraz krwawniki, maczek kalifornijski, nagietek. Szkodniki roślin kapustnych - mszyce Uskrzydlone migrantki mszycy kapuścianej (Brevicoryne brassicae) przylatują na rośliny kapustne z początkiem czerwca i dają początek nowym pokoleniom. Mszyce szybko opanowują liście roślin, które ulegają zniszczeniu. Najbardziej narażona jest kapusta głowiasta w czerwcu i lipcu, czyli w czasie zawiązywania główek – wówczas następuje uszkodzenie stożka wzrostu i brak plonu. Oto propozycja ekologicznej walki z mszycą kapuścianą: w związku z tym, iż szkodnik zimuje w stadium jaja na pozostawionych w ogrodzie resztkach roślin – zawsze starajmy się usuwać i niszczyć wszelkie pozostałości po zebranych roślinach kapustnych w warzywniku; w walce z mszycą kapuścianą świetnie sprawdza się broń biologiczna, np. larwy biedronki siedmiokropki, pasożyt (parazytoid) mszycy kapuścianej Diaeretiella rapae oraz larwy sieciarki. W celu zwabienia tych pożytecznych owadów do warzywnika sadzimy między rzędami rośliny kwitnące z rodziny baldaszkowatych, np. kolendrę, koper, kminek, aminek oraz krwawniki, maczek kalifornijski i nagietek; przykrywanie upraw mikro-siatką lub białą agrowłókniną. Szkodniki roślin kapustnych - mączliki Mączliki warzywne (Aleyrodes proletella) to bardzo uciążliwe szkodniki. Są to małe, białe muszki żerujące na spodach liści jarmużu i innych roślin kapustnych (a także innych warzyw), które przy każdym potrząśnięciu rośliny wzbijają się do góry jak biała chmura. Opryski nie mają żadnego sensu, ale ważne jest utrzymywanie roślin w dobrej kondycji - ponieważ z doświadczenia wiem, że szkodniki te najchętniej atakują osłabione egzemplarze. Tak więc same rośliny możemy profilaktycznie pryskać probiotykami lub dobroczynnymi, roślinnymi gnojówkami. Oto podstawowe zasady walki z mączlikiem: regularne podlewanie oraz ściółkowanie upraw i utrzymywanie dobrej wilgotności w glebie – mączliki atakują rośliny suche; przykrywanie upraw siatką lub agrowłókniną; usuwanie liści lub roślin, na których żerował szkodnik, aby nie przezimował do następnego sezonu; podobnie jak w przypadku mszycy, w walce z mączlikiem warzywnym świetnie sprawdza się broń biologiczna, np. larwy biedronki siedmiokropki oraz larwy sieciarki, które zjadają jaja szkodników. W celu zwabienia tych pożytecznych owadów do warzywnika sadzimy między rzędami rośliny kwitnące z rodziny baldaszkowatych, np. kolendrę, koper, kminek, aminek oraz krwawniki, maczek kalifornijski i nagietek. Autor: Katarzyna Bellingham We wrześniu i październiku w warzywniku nadal aktywne są bielinki, pchełki oraz mszyce – starajmy się okrywać rośliny kapustne, szczególnie te o delikatnych liściach, takich jak rukola i rzodkiewka Szkodniki roślin kapustnych - ślimaki Ślimaki są jednymi z najbardziej nielubianych mieszkańców ogrodów. Zjadają nie tylko rośliny z grupy kapustnych (chociaż te uwielbiają szczególnie), ale nie pogardzą pędami, liśćmi czy nawet kwiatostanami większości pozostałych roślin w ogrodzie. Najwięcej szkód wyrządzają osobniki z grupy śliników, czyli tak zwane ślimaki nagie. Ochrona roślin przed tym szkodnikiem czy też walka z nim to temat rzeka i na pewno nie podam tutaj wszystkich sposobów, ale opiszę kilka do wyboru. Ja w moich ogrodach toleruję ślimaki wszędzie, tylko nie na zagonach i w miejscach gdzie jawnie niszczą roślinność. Osobniki napotkane na trawniku czy w kompostowniku zostawiam w spokoju, ale gdy są na rabatach to zbieram je ręcznie i oddaję kurom lub wyrzucam jak najdalej się da. Prewencyjnie używam niewielkich ilości (wystarczy kilka granulek) preparatu z fosforanem III żelaza, który obecnie jest aprobowany przez uprawy ekologiczne. Nigdy do zwalczania ślimaków nie używaj granulek, które w składzie mają methiocarb lub metaldehyd! W swoim ogrodzie w walce ze ślimakami pamiętajcie także, aby: nie używać chemicznych oprysków ani nawozów, bo one zabijają lub szkodzą przyrodzie, a przyroda jest najważniejszym pomocnikiem w walce ze wszystkimi szkodnikami i chorobami; tworzyć oazy oraz kryjówki dla natury. Zaproście do ogrodu między innymi ptaki, jaszczurki, jeże, ropuchy, żaby, chrząszcze biegaczowate – one pomogą w znikaniu ślimaków z twojego ogrodu, gdyż ślimaki są dla nich najpyszniejszym pożywieniem; starać się nie używać w ogrodzie kory, pod którą ślimaki lubią się chować. Lepiej jest ściółkować zagony kompostem, ziemią liściową lub inną dobrze przekompostowaną materią organiczną; ślimaki uwielbiają wilgoć, a więc staraj się podlewać ogród z rana – do wieczora i nocy (ulubionego czasu dla ślimaków) zagony przeschną i będą dla nich mniej atrakcyjne; zamiast zraszaczy używaj w ogrodzie podlewania kroplującego; między zagonami warto sadzić aromatyczne rośliny, np. zioła (szałwia, macierzanka czy lawenda), aby swoim zapachem zniechęcały ślimaki. Szkodniki te nie lubią też liści włochatych i szorstkich. Przeczytaj też: Mój ekowarzywnik. Przygotowanie miejsca i kultywacja gleby „bez kopania” Warzywnik dla każdego. Jak założyć ekologiczny warzywnik: projekt, miejsce, ogrodzenie Jak założyć ogród naturalny? Radzi Katarzyna Bellingham Rabaty preriowe. Zakładanie i pielęgnacja Sprawdźcie jak pielęgnować ogród naturalny Główne zasady ekologicznej uprawy zdrowych i pięknych roślin Projektantka zieleni i propagatorka ekoogrodnictwa. Choć pracowała w ogrodzie u księcia Karola, to z szacunkiem pochyla się nad jeżem, pokrzywą czy dżdżownicą. Swój ogród na Kaszubach prowadzi zgodnie z zasadą: nie wtrącać się w życie roślin i jak najmniej ingerować w naturę. Prowadzi podcasty, bloga oraz sklep z sadzonkami warzyw, ziół i kwiatów: Fot. Agnieszka Majewska Czy artykuł był przydatny? Przykro nam, że artykuł nie spełnił twoich oczekiwań. Jak możemy to poprawić? Nasi Partnerzy polecają Więcej z działu - Eko ogród Pozostałe podkategorie NOWY NUMER W najnowszym Muratorze przeczytasz o: elewacjach, tynkach i gładziach, ogrzewaniu na biomasę, grzałkach do pomp ciepła, domach z drewna, gliny i słomy, projektach domów z kilkoma tarasami, ogrodzeniach na działkę rekreacyjną Czytaj Murator ONLINE już od 1 zł za pierwszy miesiąc Uprawa Ochrona roślin Data publikacji Czym są szkodniki nie trzeba rolnikom albo sadownikom tłumaczyć, ponieważ większość ma z nimi do czynienia bezustannie. Samo pojęcie „szkodnik” dotyczy organizmów żywych, których funkcjonowanie przynosi szkody w działalności człowieka, nie tylko w rolnictwie, ale także w leśnictwie, branży spożywczej, a także w domach lub muzeach i bibliotekach. Do szkodników zalicza się rośliny, zwierzęta, bakterie i grzyby. Doskonałym przykładem typowych przedstawicieli szkodników są mszyce, które wysysają soki z różnych części roślin, powodując ich więdnięcie czy zaburzenia w rozwoju. Często bywają także nośnikami patogenów, np. wirusów. Dużym problemem antagonistów upraw, czyli szkodników, jest ich masowy pojaw, jak to np. bywa z szarańczą. Jakie są metody zwalczania szkodników w uprawach rolniczych? Szkodniki w uprawach rolniczych można zwalczać na różne sposoby. Wykorzystuje się tutaj metody: chemiczne (np. środki ochrony roślin), mechaniczne (np. odchwaszczanie, grodzenie terenu), biologiczne (wykorzystujące naturalnych wrogów organizmów szkodliwych). Metoda biologiczna jest dobrą receptą na wykorzystanie wytycznych „Strategii na rzecz bioróżnorodności”. Wszelkie metody niechemiczne zwalczania szkodników mają pierwszeństwo przed stosowaniem środków ochrony roślin. Jednakże dobrze jest sięgać po integrowaną lub ekologiczną ochronę roślin. Szersza perspektywa częściej zapobiegnie przed słabej jakości plonami czy pojawieniem się chorób grzybowych, często przenoszonych przez szkodniki, a których mykotoksyny mogą być groźne dla ludzi i zwierząt. Postawmy na bioróżnorodność i wykorzystajmy naturalnych wrogów Zobacz także Potrzeba ochrony bioróżnorodności na świecie ma coraz większe znaczenie. Skutki takich działań ochronnych na rzecz zróżnicowania przyrody są istotne zwłaszcza z perspektywy długoterminowej. Mimo, że zasady integrowanej ochrony roślin obowiązują od roku 2014, raport Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) pt. „Stan środowiska naturalnego w UE” ujawnia, że na obszarze wspólnoty europejskiej następuje spadek bioróżnorodności. Taka negatywna działalność człowieka razem ze zmianami klimatycznymi wpływa na zachwianie stabilności ekosystemów, w których każdy gatunek pełni określoną rolę. Wykorzystywanie sposobów biologicznych, a więc naturalnych sprzymierzeńców w walce ze szkodnikami upraw, należy do praktyk rolniczych, które warto wdrażać w działalność agrarną i poszerzać w tym kierunku swoją wiedzę. Jednakże zwalczanie szkodników poprzez ich naturalnych wrogów będzie najbardziej skuteczne, jeśli wykorzysta się w tej walce także pozostałe metody ochrony roślin (biologiczne i chemiczne). Nic nie stoi na przeszkodzie, aby mechanizmy naturalnej ochrony przed szkodnikami umacniać, tym bardziej, że wpływają one na obniżenie kosztów upraw. Mimo wielkich chęci, trudno całkowicie zwalczyć wszystkie szkodniki. Poza tym nie warto tego robić. Pewna ich część uruchamia naturalne mechanizmy regulacyjne (jeśli wyginie jeden gatunek, to drugi mocno z nim powiązany, również może wyginąć, a stąd prosta droga do zachwiania sieci zależności pokarmowych między organizmami). Dlaczego warto chronić bioróżnorodność na polach? Właśnie ze względu na mniejsze koszty ekonomiczne poniesione na środki ochrony roślin i wzmacnianie wspomnianych procesów regulacyjnych, ponieważ natura potrafi sama poradzić sobie z takim problemem. 8 przykładowych naturalnych wrogów szkodników w uprawach rolniczych Wirusy owadobójcze (Bakulowirusy) – np. wirus poliedrozy jądrowej (NPV) Wirus poliedrozy jądrowej (NPV), który jest spotykany głównie u gąsienic motyli, np. piętnówki kapustnicy (Mamestra brassicae). Piętnówka jest polifagiem (organizmem wielożernym), który żeruje na 70 gatunkach roślin, ale najczęściej na kapuście. Bakterie owadobójcze – Bacillus thuringiensis B. thuringiensis – dobrze znana bakteria glebowa, naturalnie występująca w środowisku, która może samoistnie pożerać różne szkodniki. Wykorzystywana do biologicznej walki z gąsienicami motyli, np. omacnicy prosowianki. Grzyby owadobójcze – owadomorkowce, workowce i strzępczaki Często na ich bazie produkuje się biopreparaty do ekologicznej ochrony roślin. Owadomorki to grzyby porażające np. mszyce, pluskwiaki, gąsienice różnych motyli, chrząszcze, muchówki, przędziorki. Beauveria bassiana (strzępczak) – może porażać stonkę ziemniaczaną, omacnicę prosowiankę, stonkę kukurydzianą. Pierwotniaki owadobójcze – mikrosporydia, wiciowce Pierwotniaki owadobójcze nie zawsze doprowadzają do śmierci szkodnika, ale mogą go znacznie osłabić. Ograniczają liczebność szkodliwych motyli i chrząszczy. Nicienie owadobójcze – np. z rodzaju Steinernema oraz Heterorhabditis Makroorganizmy należące do bezkręgowców, występujące naturalnie, głównie w środowisku glebowym. Nicienie są często wykorzystywane w biopreparatach, które zwalczają pędraki, opuchlaków, czy larwy stonki kukurydzianej i inne. Drapieżne owady i pajęczaki Najliczniejsze grupy wśród naturalnych sprzymierzeńców w walce ze szkodnikami. Z owadów są to np. biegaczowate, biedronkowate czy omomiłkowate i inne. Z pajęczaków należą tu pająki sieciowe, roztocze, kosarze i inne. Kręgowce – np. ptaki drapieżne, płazy, gady, jeże Pasożyty Np. błonkówka z kruszynkowatych - kruszynka (Trichogramma) pasożytująca na omacnicy prosowiance. Relacje pasożyt-żywiciel zachodzą na kilka poziomach. Pasożyty są podzielone ze względu na miejsce żerowania (zewnętrzne lub wewnętrzne), stopień uzależnienia od gospodarza (bezwzględne i względne), czas pasożytowania (stałe, czasowe). Parazyty są często wykorzystywane w biopreparatach wykorzystywanych na polach uprawnych czy do upraw pod osłonami. Oprac. Natalia Marciniak-Musiał Na podstawie tekstu dr hab. inż. Pawła K. Bereś, prof. IOR – PIB z Instytutu Ochrony Roślin – PIB, Terenowa Stacja Doświadczalna w Rzeszowie. Prowadzenie upraw zawsze się wiąże z ryzykiem, iż plony nie będą takie urodzajne, jak się spodziewaliśmy. W takich przypadkach niezwykle ważne jest to, aby móc skorzystać z nowoczesnych sposobów walki ze szkodnikami już od etapu siewu do etapu przechowywania. Tyczy się to również kukurydzy. Skutecznie zwalczamy szkodniki w kukurydzy Duży poziom upraw kukurydzy na terenie kraju sprawia, iż szkodniki czy czynniki chorobotwórcze mogą się łatwo przenosić pomiędzy poszczególnymi uprawami. Niezwykle ważne jest więc, aby wiedzieć jakie niebezpieczeństwo może wystąpić, jak również są skuteczne sposoby walki ze szkodnikami. Konieczne jest efektywnie przeprowadzane zwalczanie szkodników w kukurydzy. Część szkodników pojawia się okresowo, inne natomiast przez cały okres wegetacji roślin. Najbardziej znane z nich to oczywiście ptaki, stonka kukurydziana, mszyce, pędraki, omacnica prosowianka czy drutowce. Ocenia się, że straty spowodowane pojawianiem się tych szkodników sięgają przeciętnie między dziesięć do piętnastu procent, jednak lokalnie w pewnych rejonach mogą być znacznie wyższe. Z tego powodu konieczne staje się stosowanie sposobów umożliwiających zwalczenie takich szkodników. W takich przypadkach ochrona chemiczna powinna być ostatecznością, ponieważ w większości przypadków wystarczające są sposoby proekologiczne, nie wpływające w sposób negatywny na samą kukurydzę. Reasumując, zajmując się uprawą kukurydzy, musimy się liczyć z pojawianiem okresowo szkodników. Niestety bywają one problematyczne ze względu na możliwość łatwego przenoszenia się pomiędzy uprawami. Z tego powodu warto zapoznać się z dostępnymi metodami walki ze szkodnikami w kukurydzy, które bez użycia chemii umożliwiają uzyskanie w pełni naturalnych efektów działań. Integrowane metody ochrony zakładu przed szkodnikami w systemie HACCP, GHP, BRC, IFS, AIB. Z niniejszego artykułu dowiemy się czym jest HACCP, jakie są jego podstawowe zasady i czym są podstawowe wymogi higieniczne. Szczególną uwagę poświęcimy zwalczaniu szkodników przy użyciu zintegrowanych metod ochrony przed szkodnikami, które stanowią ważny element podstawowych wymogów higienicznych. HACCP – STAN PRAWNY 28 października 2006 roku zaczęła obowiązywać w Polsce ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Ustawa ta kompleksowo reguluje warunki konieczne do zapewnienia bezpieczeństwa żywności na wszystkich etapach łańcucha żywnościowego. Zastąpiła ona ustawę z 11 maja 2001 roku o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia. Zgodnie z wyżej wspomnianą ustawą z 2006 roku wszelkie zakłady zajmujące się produkcją żywności lub jej obrotem zobowiązane są do wdrożenia zasad systemu HACCP. Mówi o tym artykuł 100 wyżej wymienionej ustawy. Wkrótce po uchwaleniu ustawy z 2006 roku opublikowano kolejne rozporządzenia wspólnotowe. W związku z tym już w 8 stycznia 2010 roku uchwalono kolejną ustawę, która dostosowywała przepisy krajowe do wymagań rozporządzeń wspólnotowych. Jest to: „Ustawa z dnia 8 stycznia 2010r o zmianie ustawy o bezpieczeństwie żywości i żywienia oraz niektórych innych ustaw” (Dz. U z 2010r, nr 21, poz. 105) CZYM JEST HACCP ? HACCP jest angielskim skrótowcem rozwijanym jako hazard analysis and critical control points (po Polsku Analiza zagrożeń i krytyczne punkty kontroli). System ten został opracowany w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku w Stanach Zjednoczonych. System HACCP został stworzony w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Cel ten osiągany jest poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń z punktu widzenia wymagań zdrowotnych żywności na wszystkich etapach produkcji i obrotu zywnością określenie metod eliminacji lub ograniczania zagrożeń dla żywności Stosowanie systemu HACCP daje pewność, że zakład wykonał wszystko dla bezpieczeństwa wyrobu oraz konsumenta w odniesieniu do zasad dobrej praktyki higienicznej i produkcyjnej, a także przepisów potrzeb klientów. Do wszystkich organizacji, które w ramach swoich działalności zajmują się produkcją, przetwarzaniem, magazynowaniem, transportowaniem i obrotem żywności skierowana jest norma ISO 22000:2005 PODSTAWOWE ZASADY HACCP W PROGRAMIE OCHRONY ZAKŁADU PRZED SZKODNIMAMI Istnieje siedem podstawowych zasad postępowania HACCP: 1 –IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ I OPISANIE ŚRODKÓW ZAPOBIEGAWCZYCH Stworzenie zespołu odpowiedzialnego za tworzenie wdrażanie i utrzymanie systemu. Dobór odpowiednich osób do tego zadania jest bardzo ważny. Powinny być to osoby doskonale rozumiejące cały proces produkcji, magazynowania danego produktu żywnościowego i obrotu nim. Opisanie procesu technologicznego dotyczącego prowadzonej działalności Wypisanie zagrożeń mogących wystąpić w trakcie prowadzonej działalności. Zagrożenia, które mogą wystąpić w trakcie produkcji i dystrybucji żywności są niezwykle wręcz różnorodne i uzależnione są od rodzaju prowadzonej działalności. Pierwszym rodzajem zagrożeń są zagrożenia fizyczne. Nierzadko zdarza się, że w żywności odnajdywane są kawałki szkła opakowań lub metalu (śrubki lub nakrętki, które odkręciły się z używanych przy produkcji żywności maszyn). Drugą grupą zagrożeń są zagrożenia biologiczne takie jak bakterie, wirusy i pasożyty. Bakterie w sprzyjających warunkach namnażają się w niesamowitym wręcz tempie. Szczególnie szybko namnażają się w mięsie i warzywach przez co wspomniane produkty szybko mogą zacząć stanowić zagrożenie dla zdrowia. Trzecią grupą zagrożeń są zagrożenia chemiczne takie jak naturalne toksyny, związki chemiczne, pestycydy, metale ciężkie i pozostałości środków myjących. Przekroczenie bezpiecznych ilości metali ciężkich i pestycydów szczególne częste jest w przypadku warzyw na przykład sałaty. Naturalne toksyny występują w wielu produktach zwłaszcza roślinnych nawet tak pospolitych jak najzwyklejsze ziemniaki. Oszacowanie wielkości zagrożeń dla bezpieczeństwa żywności i opisanie metod ich opanowania 2 – IDENTYFIKACJA KRYTYCZNYCH PUNKTÓW KONTROLI (CCP) Zidentyfikowanie krytycznych punktów kontroli przez zespół HACCP. Krytyczne punkty kontroli to miejsca w procesie technologicznym w których kontrola istniejących zagrożeń jest konieczna do zagwarantowania bezpieczeństwa żywności. Należeć do nich może przyjmowanie półproduktów i ocena czy są odpowiedniej jakości, czas, warunki i temperatura przechowywania produktów spożywczych, warunki produkcji i inne 3 – IDENTYFIKACJA LIMITÓW KRYTYCZNYCH Kolejny krok to ustalenie maksymalnych limitów, których przekroczenie oznacza utratę bezpieczeństwa wyrobu gotowego. Limity te należy ustalić dla każdego krytycznego punktu kontroli. Dla wielu czynników istnieją ustalone prawnie normy wartości, których nie należy przekraczać w produktach spożywczych. 4 – USTALENIE SYSTEMU MONITOROWANIA CCP Dla każdego krytycznego punktu kontroli konieczne jest ustalenie sposobu i częstości monitoringu oraz sposoby zapisywania stwierdzonych w trakcie monitoringu wielkości. Należy również ustalić jakie osoby będą odpowiedzialne za wyżej wymienione działania. 5 – OKREŚLENIE DZIAŁAŃ KORYGUJĄCYCH Kolejnym krokiem jest zaplanowanie działań, które zostaną podjęte w przypadku przekroczenia ustalonych limitów. Bardzo ważne jest też wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za te działania. W sytuacji, gdy nie wyznaczymy takiej osoby może dojść do sytuacji, że żadne działania nie zostaną podjęte ponieważ każdy będzie przekonany, że działania powinny zostać podjęte przez kogoś innego. Istotne jest też ustalenie zasad postępowania z produktem wyprodukowanym z przekroczeniem limitów. 6 – USTALENIE PROCEDUR WERYFIKACJI SYSTEMU Właściwa weryfikacja systemu HACCP jest bardzo istotna. Pozwala ona na upewnienie się, że system HACCP skutecznie zapewnia bezpieczeństwo klientom. W weryfikacji tej bardzo pomocne jest regularne przeprowadzanie badań mikrobiologicznych produkowanej żywności. Bardzo przydatne są też składane przez klientów reklamacje. Są one ważnym, choć często niedocenianym źródłem wiedzy o błędach i niedociągnięciach na różnych etapach produkcji i dystrybucji żywności. Najlepszym jednak sposobem weryfikacji systemu są audyty wewnętrzne. 7 – USTALENIE PROCEDUR ZAPISÓW Dowodem zapewnienia bezpieczeństwa żywności jest dokumentacja i zapisy systemu HACCP. Należy prowadzić je systematycznie i czytelnie. Również w przypadku tego etapu systemu HACCP konieczne jest ustalenie osoby odpowiedzialnej za jego przebieg. GMP i GHP Przed wdrożeniem systemu HACCP konieczne jest spełnienie tak zwanych wymogów wstępnych takich jak Dobra Praktyka Produkcyjna (GMP- good manufacturing practice) oraz Dobra Praktyka Higieniczna (GHP-good hygiene practice). GMP i GHP to procedury których celem jest wyeliminowanie czynników świadczących o złym stanie sanitarnym co ma uniemożliwić powstanie zagrożenia dla wytwarzanych produktów. Podstawowe zasady GHP wyglądają następująco: Przed rozpoczęciem pracy należy upewnić się, że posiadamy niezbędne do produkcji produkty i są one odpowiedniej jakości, używany sprzęt jest czysty i sprawny oraz posiadamy wszystkie niezbędne instrukcje W trakcie pracy należy ściśle trzymać się instrukcji. Należy unikać stosowania wszelkiego rodzaju skrótów i usprawnień. Niezbędne informacje można znaleźć w dokumentacji lub uzyskać od przełożonych. Należy pracować tak, aby maksymalnie ograniczyć ryzyko zanieczyszczenia produktu, pomieszczeń, sprzętu i urządzeń. Bardzo ważne jest bycie uważnym i skupionym w trakcie pracy. Należy pamiętać, że większość ludzi potrafi skupić się na maksymalnie jednej czynności jednocześnie. Wszelkie próby wykonywania jednocześnie dwóch lub więcej czynności mogą kończyć się spadkiem jakości wytwarzanych produktów lub wypadkami. Wszelkie nieprawidłowości i odchylenia od założonych parametrów procesu produkcji należy zgłaszać kierownictwu. Pracownicy powinni dbać o higienę osobistą. Stanowisko pracy powinno być utrzymywane w porządku i czystości Istnieje wiele elementów, których przestrzeganie składa się na Dobre Praktyki Higieniczne. Należy do nich między innymi odpowiednia lokalizacja zakładu, jego układ funkcjonalny, stan stosowanych maszyn i urządzeń, zaopatrzenie w wodę, właściwe metody sprzątania i usuwania odpadków, higiena pracowników, właściwe przyjęcie, magazynowanie i obróbka surowców i materiałów, właściwe magazynowanie i transport wyrobów gotowych oraz zwalczanie szkodników. Właśnie na tej ostatniej kwestii skupimy się w dalszej części naszego artykułu. Na temat pozostałych aspektów GHP wiele wartościowych informacji można odnaleźć na stronach internetowych Państwowej Inspekcji Sanitarnej. INTEGROWNE METODY ZWALCZANIA SZKODNIKÓW BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważnym elementem GHP jest ochrona przed szkodnikami oparta na IPM (integrowane metody zwalczania szkodników). Każdy zakład powinien posiadać system kontroli i monitorowania szkodników. IPM (Integrated Pest Menagement) polega na wykorzystaniu wszystkich dostępnych sposobów i metod zwalczania szkodników. Według definicji FAO (Food and Agriculture Organization of the United Nations) integrowana ochrona przed szkodnikami (IPM) oznacza „Staranne rozważenie wszystkich dostępnych technik kontroli szkodników, a następnie włączenie odpowiednich środków, które hamują rozwój populacji szkodników i utrzymują środki ochrony roślin i inne interwencje na poziomach, które są uzasadnione ekonomicznie oraz zmniejszają lub minimalizują ryzyko dla zdrowia ludzi i środowisko. IPM kładzie nacisk na uzyskanie zdrowych plonów przy minimalnych zakłóceniach funkcjonowania ekosystemu rolniczego i zachęca do korzystania z naturalnych mechanizmów kontroli szkodników”. Integrowane metody zwalczania szkodników powstały w celu zwalczania szkodników w uprawach rolnych, ale obecnie stosowane są też w ogrodnictwie, domach, konserwacji prewencyjnej i zakładach przetwórstwa spożywczego. IPM powstało krótko po drugiej wojnie światowej w USA. W jego tworzeniu duży udział mieli Amerykańscy entomolodzy tacy jak między innymi Cotton Belt. Dla wyboru odpowiedniej strategii walki ze szkodnikami konieczne jest oczywiście branie pod uwagę zagrożeń ze strony szkodników, ale nie należy też zapominać o zagrożeniach ze strony przyjętych metod ich zwalczania. W pierwszej kolejności należy wybierać metody które są najmniej szkodliwe dla ludzi i środowiska, nie wymagają zastosowania pestycydów i są zgodne z aktualnie obowiązującymi przepisami sanitarnymi. Podstawę IPM powinno stanowić utrudnianie dostępu szkodnikom i niwelowanie sprzyjających im warunków. Jeśli okazuje się to bezskuteczne lub szkodniki już się pojawiły stosuje się ich fizyczne niszczenie lub korzysta się z pomocy ich naturalnych wrogów. Metody chemiczne są ostatecznością stosowaną w przypadkach, gdy pozostałe sposoby są nieskuteczne. Stosując metody chemiczne należy preferować insektycydy biologiczne, pochodzące z naturalnie występujących mikroorganizmów takie jak grzyby owadobójcze i owadobójcze nicienie. Wraz z rosnącą świadomością ekologiczną coraz większą popularność zdobywają naturalnie produkowane toksyny takie jak nikotyna, złocień i analogi hormonu juwenilnego owadów. Mimo iż zastosowanie sztucznych pestycydów w IPM jest ostatecznością to czasami bywa ono konieczne. Niezwykle ważne jest odpowiednie dopasowanie sposobu aplikacji do uprawy, rodzaju szkodnika i zastosowanego pestycydu. Najpowszechniejsze szkodniki mogące stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa żywności to: szkodniki zbożowe (wołek zbożowy, mklik itp.), gryzonie (myszy, szczury), owady latające (muchy, osy itp.) owady biegające (karaluchy, karaczany itp.), ptaki, koty i inne zwierzęta domowe. Często okazuje się, że całkowite wytępienie danego rodzaju szkodników jest niemożliwe. W takich przypadkach trzeba pogodzić się z faktem, że jedyne co można zrobić to utrzymać ilość szkodników na akceptowalnym poziomie METODY MONITOROWANIA SZKODNIKÓW wg. HACCP, BRC, IFS, AIB. Niezwykle ważne jest stałe monitorowanie obecności szkodników. Niezbędne jest regularne wykonywanie obserwacji i pomiarów wszystkich aspektów aktywności szkodników. Uzyskiwane w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności dotychczasowych działań. Pozwala to na podjęcie decyzji co do działań przyszłych. Istnieją 3 podstawowe metody monitoringu. Pierwsza to inspekcje przeprowadzane przez firmy Inspekcje takie przeprowadzane są w trakcie regularnych wizyt pracowników tego rodzaju firmy. Drugą metodą monitoringu jest wywiad przeprowadzany przez pracownika, który będzie pozostawał w stałym kontakcie z firmą Ważnym jest by wyznaczyć jedną, konkretną osobę odpowiedzialną za te zadanie. Każde zauważenie szkodników, ich odchodów, śladów ich żerowania, lub jakichkolwiek innych oznak ich występowania musi być natychmiast zgłaszane temu pracownikowi przez pracowników zakładu. Osoba ta zapisuje wszystkie zdobyte w ten sposób informacje w jednym miejscu. Nie wyznaczenie konkretnej osoby do tego zadania skutkować może tym, że zadaniem tym będzie zajmować się „każdy i nikt”. Może to doprowadzić do tego, ze niezbędne kontrole albo wcale nie będą przeprowadzane, albo zdobywane w ten sposób informacje nie będą gromadzone w jednym miejscu, co sprawi, ze będą one bezużyteczne. Trzecia z metod to przegląd urządzeń do monitorowania takich jak karmniki deratyzacyjne, lampy owadobójcze, pułapki, stacje trutek lepowych, pułapki na owady biegające, pułapki żywołowne i inne przez pracowników firmy CELE MONITORINGU AKTYWNOŚCI SZKODNIKÓW W SYSTEMACH BRC, IFS, AIB. Podstawowym celem monitoringu aktywności szkodników jest określenie jego gatunku, zlokalizowanie miejsc jego występowania i oszacowanie wielkości populacji. Monitorowanie aktywności pomaga też w zidentyfikowaniu warunków, które doprowadziły do powstania problemu. Zgromadzone w ten sposób dane pozwalają na ocenę skuteczności podjętych działań i podjęcie decyzji na temat następnych kroków, które należy podjąć w celu zwalczania szkodników. Niezwykle ważna jest systematyczność prowadzenia monitoringu. Powinien on być prowadzony w sposób ciągły bez względu na wynik. Niedopuszczalnym jest zaprzestanie monitoringu ze względu na brak szkodników. Monitoring poprzedza i wyznacza dalsze działania, w tym także dezynsekcję i deratyzację. DZIAŁANIA KORYGUJĄCE Lista działań korygujących mających na celu zwalczanie szkodników może być długa. Uzależnione są one przede wszystkim od rodzaju szkodnika i rodzaju prowadzonej działalności. Najczęściej należą do nich: zalecenia w celu zabezpieczenia właściwego stanu higieniczno-sanitarnego oraz owado- i szczuroszczelności. zakładanie w otworach takich jak drzwi, okna i wentylacja właściwych barier blokujących dostęp szkodników do pomieszczeń Utwardzenie otoczenia budynku Częste i sprawne usuwanie odpadów poprodukcyjnych. Niezwykle istotnym jest by były one odpowiednio zabezpieczone przed szkodnikami. Pojemniki na odpady powinny być odpowiednio duże aby śmieci się z nich nie wysypywały ważne też by były szczelnie zamykane i regularnie opróżniane Odpowiednie warunki magazynowania żywności. Najlepszym rozwiązaniem jest skorzystanie z usług wyspecjalizowanej firmy DDD. TAGI: IPM, System zabezpieczenia zakładu przed szkodnikami, BRC, IFS, AIB, Ochrona przed szkodnikami HACCP, Program zabezpieczenia zakładu, Firma ddd, Domowe szkodniki to zawsze temat trudny, który może pojawić się nawet w najbardziej zadbanym domu. W końcu nie raz zdarza się, że przez otwór w murze przedostanie się mysz, przyniesiemy do domu mąkę z jajami moli lub w źle zaimpregnowanej podłodze pojawią się tzw. „korniki”. Jak najszybciej poradzić sobie ze szkodnikami domowymi, by zniknęły z naszych wnętrz raz na zawsze? Szkodnik nr 1 – Jak pozbyć się korników Szkodniki niszczące drewno są na ogół nazywane kornikami, choć pod tym pojęciem rozumiemy całą grupę owadów żerujących w tego rodzaju materiałach. Jeśli zaobserwowaliśmy w podłodze niepokojącą sieć otworów lub tuneli, mamy najprawdopodobniej do czynienia z tykotkiem pstrym, spuszczelem pospolitym, kołatkiem domowym lub miazgowcem parkietowym. Tak naprawdę nazwa szkodnika nie ma większego znaczenia, gdyż metody jego zwalczania są na ogół takie same. Skąd biorą się korniki w domu: nieodpowiednia impregnacja drewna; do budowy użyto wilgotnego materiału; drewno nie zostało odpowiednio zabezpieczone. Jak rozpoznać korniki i inne szkodniki niszczące drewno: słyszymy w drewnie głośne chrupanie lub rytmiczne postukiwanie; zauważamy okrągłe dziury w powierzchni drewna lub tunele. Dlaczego należy walczyć z szkodnikami drewna: niszczą drewno znacznie obniżając jego walory estetyczne i użytkowe; spenetrowane belki lub deski mogą stracić nośność, narażając konstrukcję budynku na osiadanie, a nawet na zawalenie. Domowe sposoby na szkodniki w drewnie: Nabierz terpentyny do strzykawki i wstrzyknij ją w widoczne otwory. Ten sposób jest skuteczny wtedy, gdy szkodniki dopiero rozpoczęły penetrację drewna. Jeśli obszar zajęty przez owady jest większy, należy napełnić puszki terpentyną i pozostawić je w okolicy drewna. Jest to metoda bardziej czasochłonna, ale również skuteczna. Gdy terpentyna wyparuje, należy ponownie napełnić puszki. Zamiast terpentyny można użyć benzyny, nafty, formaliny lub denaturatu, ale każdy ze środków ma inny wpływ na drewno. Jeśli nie chcemy testować odporności naszej podłogi czy mebli na domowe środki przeciw szkodnikom, wybierzmy odpowiednie środki chemiczne. Innym domowym sposobem na zwalczanie szkodników w drewnie jest natarcie powierzchni cebulą. Czynność należy powtarzać przez 2 tygodnie, następnie zrobić krótką przerwę i powtarzać działania, aż do wytępienia wszystkich niechcianych mieszkańców naszej podłogi czy mebli. Chemiczne sposoby na pozbycie się szkodników w drewnie: Drewno posmaruj środkiem owadobójczym za pomocą pędzla. Efekt będzie lepszy, jeśli wstrzykniesz go do środka, by spenetrował materiał. Aby zwiększyć efekt działania środków owadobójczych, możesz zawinąć drewno w folię lub inny nieprzepuszczalny materiał. Gdy materiał zostanie ponownie wysuszony i zniknie nieprzyjemny zapach, należy zaimpregnować go odpowiednim środkiem. Szkodnik nr 2 – Jak pozbyć się mrówek? Mrówki pojawiają się w naszym domu niespodziewanie wtedy, gdy uznają go za źródło łatwego dostępu do pożywienia. Jest to na ogół problem mieszkańców domów, gdyż w blokach mieszkalnych rzadko dochodzi do przemarszu faraonek, gmachówek, hurtnic, mrówek darniowych, rudnic czy amazonek. O ile mrówki same w sobie nie są szkodnikami, tak pojawiając się wśród naszych czterech ścian mogą wywołać słuszny popłoch wśród domowników. Skąd biorą się mrówki w domu: przechodzą niewielkimi otworami z zewnątrz; przechodzą po rurach do mieszkań i domów. Jak rozpoznać, że w domu zasiedliły się mrówki: spotykamy pojedyncze mrówki maszerujące we wnętrzu; zauważamy przemarsze dużej ilości owadów lub gniazdo. Dlaczego należy walczyć z mrówkami: zależnie od odmiany mogą ugryźć; przenoszą bakterie; są niechcianym lokatorem, którego trudno wytępić. Domowe sposoby na zwalczanie mrówek: Mrówki źle reagują na spleśniałą cytrynę – w miejscu ich przemarszów lub gniazda należy ułożyć owoc i poczekać, aż obejmie go pleśń. Równie skuteczny jest ocet, którym należy nasmarować otwory drzwiowe i okienne. Trasy wędrówek mrówek można również posypać proszkiem do pieczenia, cynamonem, solą, pieprzem lub świeżymi ziołami (posiekanymi). Jedzenie należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach lub szafkach, do których nie są w stanie dostać się mrówki. Wszystkie odpady organiczne muszą być na bieżąco wyrzucane, a naczynia regularnie myte. Chemiczne sposoby na pozbycie się mrówek: Mrówki można usunąć za pomocą spray-ów, proszków służących do rozsypywania w miejscu wędrówek czy specjalnych płytek, które układa się w pomieszczeniu. Na rynku istnieje wiele preparatów, które mają podobne działanie. Szkodnik nr 3 – Jak pozbyć się rybików cukrowych? Rybiki cukrowe to małe szkodniki, które najczęściej zalęgają się w naszych łazienkach. Uwielbiają wysokie temperatury i wilgoć, dlatego by zapobiec ich pojawieniu się, należy przede wszystkim wietrzyć pomieszczenia i unikać ich przegrzewania. Skąd biorą się rybiki cukrowe: przedostają się za pomocą niewielkich otworów w murze; mogą przenosić się za pomocą nieszczelnych rur. Jak rozpoznać, że w domu panoszą się rybiki cukrowe: zauważamy ubytki w miejscach klejenia, również na tapetach; książki, dokumenty lub papier toaletowy mają podejrzane nadgryzienia; Dlaczego należy walczyć z rybikami cukrowymi: nie przenoszą chorób, ale są uciążliwymi lokatorami; niszczą przedmioty codziennego użytku. Domowe sposoby na zwalczanie rybików cukrowych: Wietrz pomieszczenia, szczególnie łazienkę, i dbaj o to, by nie panowały w niej wysokie temperatury. Uszczelnij wszystkie szpary, ubytki i nieszczelności, by kolejne owady nie mogły dostać się do środka. Na noc rozłóż tekturę posmarowaną miodem. Owady w nocy przykleją się do niej i można je wyrzucić z pomieszczeń. Innym sposobem jest rozsypanie mieszaniny cukru pudru z boraksem. Chemiczne metody walki z rybikami cukrowymi: Z rybikami cukrowymi można walczyć podobnie jak z mrówkami czy karaluchami – za pomocą spray-ów na owady, pułapek na rybiki czy innych proszków na owady „biegające”. Szkodnik nr 4 – Mole ubraniowe i spożywcze źródło: Mole ubraniowe i spożywcze są na ogół przynoszone przez nas do domu, gdy nie zdajemy sobie z tego zupełnie sprawy. Niestety nie możemy się przed nimi ochronić i jedynym wyjściem jest szybkie zwalczanie szkodników, zanim zniszczą naszą garderobę oraz zapasy żywieniowe. Mole ubraniowe i mole spożywcze to zupełnie inny rodzaj moli, dlatego zwalczamy je na różne sposoby. Skąd się biorą mole w domu: przynosimy je w takich produktach jak mąka, otręby czy orzechy (złożone jaja); przylatują z zewnątrz w okresie ciepłym, gdy temperatura pozwala im przetrwać (mole ubraniowe). Jak rozpoznać, że w domu zagnieździły się mole: w ubraniach pojawiają się małe dziurki; w szafce z produktami mącznymi zauważymy latające owady; produkty mączne pachną stęchlizną; w szafce pojawiły się pajęczyny. Dlaczego powinniśmy walczyć z molami: niszczą ubrania, szczególnie produkty wykonane z wełny i kożuch; zanieczyszczają produkty żywieniowe, które nadają się wyłącznie do wyrzucenia. Domowe sposoby na zwalczanie moli żywieniowych: Wyrzuć wszystkie produkty znajdujące się w szafce, nawet jeśli nie widzisz na nich widocznych kokonów czy jaj szkodników spożywczych. Produkty mączne od razu po zakupie przesyp do szklanych lub metalowych pojemników, które będą stanowiły barierę przed przedostaniem się moli. W szafce rozłóż liście laurowe, miętę, macierzankę, ziele angielskie lub goździki – mole nie lubią intensywnych zapachów. Domowe sposoby na zwalczanie moli ubraniowych: W szafie rozłóż lawendę w woreczku lub stare gazety – mole zostaną odstraszone ich zapachem. Możliwie często wietrz garderobę, by pozbyć się nieproszonych gości. Między ubrania włóż kostki mydła lub odświeżacze zapachowe do szaf. Chemiczne sposoby zwalczania moli: Najlepsze rezultaty daje zastosowanie kilku środków jednocześnie – płytki na owady, spray-u oraz pułapki na mole. Warto jedynie zwrócić uwagę na to, do którego rodzaju moli jest dedykowany dany produkt. Poza molami, w naszej kuchni mogą zalęgnąć się inne owady, które zwalczamy na podobnej zasadzie: wołek zbożowy – czarno-brunatny chrząszcz niewielkich rozmiarów, który pojawia się w otrębach, kaszkach czy muesli; mklik mączny – nieco większy od mola z szarymi skrzydłami, smakuje prawie we wszystkich produktach mącznych; rozkruszek – prawie niewidoczny, należący do roztoczy szkodnik, żeruje głównie w mąkach. Szkodnik nr 5 – Myszy Myszy to zmora domów jednorodzinnych, szczególnie wtedy, gdy nadchodzi chłodniejsza pora i gryzonie szukają schronienia oraz łatwego dostępu do pożywienia. Oczywiście najbardziej humanitarnym sposobem jest złapanie delikwenta i wyniesienie go poza teren domu czy ogrodu. Nie jest to jednak rozwiązanie dla każdego z nas, szczególnie jeśli myszy napawają nas strachem i odrazą. Skąd biorą się myszy w domu: przechodzą małymi otworami lub same wygryzają dziury np. w wełnie mineralnej czy w styropianie; przemykają do domu, jeśli pozostawiamy otwarte okna lub drzwi (myszy potrafią bez problemu przemieszczać się po pionowych murach). Jak rozpoznać, że w domu pojawiły się myszy: znaleźliśmy odchody od 3 do 6 mm długości (od 12 do 20 mm sugerują obecność szczurów); słyszymy podejrzane chrobotanie, które nasila się nocną porą; znajdujemy resztki niedojedzonego jedzenia; przewody lub inne przedmioty są nadgryzione. Dlaczego należy walczyć z myszami: przenoszą różne choroby i bakterie; zanieczyszczają nasze środowisko odchodami; u wielu osób powodują odrazę. Domowe sposoby na usunięcie myszy z domu: Jeśli posiadamy w domu kota, udostępnijmy mu pomieszczenie, w którym podejrzewamy obecność myszy. Zatkajmy wszystkie otwory i zabezpieczmy miejsca, przez które mogą przedostawać się myszy. By wytropić ich ścieżki możemy posypać podłogę talkiem lub proszkiem fluoroscencyjnym. Jeśli znajdziemy gniazdo lub rejony, w których często pojawia się mysz, możemy umieścić tam dziką miętę, rumianek, oleander, spleśniałą cytrynę czy kwiaty wrotyczu, które odstraszają gryzonie. Niestety nie możemy spodziewać się, że ta metoda wypłoszy myszy z domu. Chemiczne (i mechaniczne) sposoby na usunięcie myszy z domu: Zastosujmy elektroniczne odstraszacze, które emitują dźwięki niesłyszalne dla człowieka, a drażniące gryzonie. Popularne są różnego rodzaju łapki na myszy, które mogą być mniej lub bardziej humanitarne. Jedne jedynie łapią zwierzę, by można je wynieść bezpiecznie poza nasz dom, a inne uśmiercają myszy. Wiele osób stosuje trutkę na gryzonie, jednak stanowi ona zagrożenie dla dzieci i zwierząt domowych. Pamiętajmy o tym, by stosując chemiczne środki przeciwko gryzoniom, odpowiednio zabezpieczyć jedzenie. Szkodnik nr 6 – Karaluchy i prusaki Karaluchy i prusaki pojawiają się często w mieszkaniach, które znajdują się w pobliżu śmietników i restauracji. Często możemy je również „dostać” w prezencie wraz z zakupem nowego lokum. Musimy być bardzo ostrożni, gdyż podobnie jak pozostałe szkodniki domowe są trudne do wyplenienia. Skąd się biorą karaluchy i prusaki w domu: przechodzą z innych mieszkań i z zewnątrz poprzez otwory w ścianach i inne nieszczelności; przemieszczają się za pomocą rur i nawiewów wentylacyjnych. Dlaczego należy walczyć z karaluchami i prusakami: mogą skazić jedzenie; są nosicielami chorób; ich odchody mogą powodować reakcje alergiczne. Domowe sposoby walki z karaluchami i prusakami: Zadbaj o porządek w domu i napraw system wodociągowy. Żywność przesyp do szczelnych pojemników. Regularnie wynoś śmieci. Namocz kawałki materiałów piwem i rozłóż je w miejscach, które odwiedzają prusaki i karaluchy. Napój alkoholowy nie służy do uśmiercania owadów, tylko do ich otumanienia. Otumanione owady należy zabrać, a następnie wrzucić do ognia lub zalać wrzątkiem. Innym domowym sposobem na zwalczenie karaluchów i prusaków jest przygotowanie bułki nasączonej kwasem borowym, a następnie rozłożenie jej w miejscach odwiedzanych przez owady. Chemiczne sposoby walki z karaluchami i prusakami: Zastosuj specjalne żele, które idealnie sprawdzają się w mieszkaniach do 50 m2. Poza tym możesz wykorzystać spray-e owadobójcze, specjalne pułapki na karaluchy czy wspominane już wcześniej płytki na owady. Warto zastosować kilka rozwiązań jednocześnie, by jak najszybciej wyplenić szkodniki z domu. Szkodnikom w domu mówimy stanowcze NIE Często wstydzimy się przyznać, że w naszym domu lub w mieszkaniu zamieszkał szkodnik lub ich całe stado, które skutecznie uprzykrza nam życie. W większości przypadków nie mamy jednak na to wpływu i jedyne co możemy zrobić, to szybko podjąć kroki mające na celu ich eliminację. Nie poddawajmy się nawet wtedy, gdy kilka środków nie wywarło większego skutku – lepiej wytępić kilka sztuk niż zmagać się z plagą atakującą nasze cztery ściany. Jakie są wasze sposoby walki ze szkodnikami? Podzielcie się swoimi złotymi radami!

chemiczne metody walki ze szkodnikami